Ne kadar ekmek o kadar köfte (ne biçim bi benzetme oldu bu ya .s) misali, bu can kişi, sevildiği kadar da kıskanılabilir. Kıskanılmayadabilir ama genelde kıskanılır. Kıskanılmaması en güzelidir lakin kıskanılması da doğaldır.
Tamam lafı dolandırmayacağım, ben kıskanırım, hem de çok kıskanırım! Ne kadar seversem o kadar çok kıskanırım. Ottan çöpten kıskanırım. Haset etmem asla ama masumca kıskanırım.
Mutluyum ki; şu resmin tatlığında, sıcaklığında ve samimiyetinde bir arkadaşım, pardon dostum, pardon pardon kardeşim vaaarrr! :)))