Dışarıda çok güzel kar yağıyor, her taraf bembeyaz.
Odaya sokağın loş ışığı vurmakta; odada hoş bir aydınlık.
Elimde kağıt kalem, sokak lambasının aydınlattığı kadarıyla birkaç satır karalıyorum.
Camdan baktığımda gördüğüm manzara huzur verici cinsten.
Karın o saf temizliği ve duru beyazlığı beni huzura davet ediyor adeta;
Bense şu an da bile küçük şeylere takılarak mutsuz olabilecek kadar yetenekli bir insanım!
Her neyse...
Şimdi bu loş ışıklı, küçük, mütevazi odada başımı yastığa koyuyorum.
Yalnızca huzur, güzel bir uyku
ve yeni güne yenilenmiş olarak uyanmak istiyorum bir de.
Ve her daim bu karı ve bu loş ama hoş olan sokak lambasını...
